Miłość jest prosta, troskliwa i dobra. Miłość mówi "dzień dobry" i pyta "jak dziś się czujesz?". Robi herbatkę, kawę, śniadanie do pracy. Miłość się martwi i troszczy "jedź proszę bezpiecznie", "załóż tę ciepłą kurtkę". Miłość się śmieje, rozbawia, pociesza "nie bój się, jestem przy Tobie". Miłość ustępuje "no dobrze, niech będzie czerwony". Miłość się smuci "tak mi źle, tak ciężko dzisiaj". Miłość się chwali (gdy dłonie splecione) "ten człowiek jest mój, kocham tego mojego człowieka". Miłość źle sypia "oby nic się nie stało". Miłość docenia "jak dobrze, że jesteś". Miłość się wzrusza "to takie piękne, dziękuję". Miłość pęka z dumy "wiedziałam, że Ci się uda". Miłość pokonuje: odległość, bariery, problemy. Miłość milczy gdy trzeba. Miłość rozumie ciszę. Miłość jest niezwykła w swojej prostocie. Miłość jest pełna malutkich, codziennych drobinek, które tworzą jej wielkość.